Ιαχές
Σιωπής
Στο απόλυτο
Τα κόκκινα χείλη σου
Και γω
Ανάπηρη
Πριν το θάνατο
Μετουσιώνεις
Των παραισθήσεων
Τις εικόνες
Χειρονομώντας
Στο μεταίχμιο
Του εδώ
εκεί
Ήρθες
και
Φεύγεις
92 χρόνια
Είσαι
Εδώ
Αύρα
Αγάπης
Και
Ας σε θάψαν
Οι συγγενείς
Πριν
Το θάνατό σου.
Περπάτησα
Στη σκόνη
Της βροχής
Με τα χέρια σου
Στα χέρια της
Άρπα ευτυχίας
Χαμόγελα στην τρίτη.
Φούξια
Σιρίτι
Στην άκρη
Της καρδιάς
Αυτό
Το αγαπημένο μας.
Η οροφή
Του μέλλοντος
Είναι
Στη μαγική
Γέφυρα
Της Φραγκίσκας
Πάνω
Στα άσπρα
Τουβλάκια
Της τέχνης.
Νετρόνια
Αγάπης
Εφευρίσκω
Για να συνάδουν
Οι σταγόνες
Με τα δάκρυα
Επούλωση
Ανάμνησης.
Απαγγέλλω
Αγγέλλοντας
Το αόρατο
Της πνοής σου.
Η αίσθηση σου
Γυαλίζει
Τα βράδια
Μυρωδιά
Αγαπημένη,
Στο εσαεί
Υπάρχει
Ένας
Gas
Που σε μεταμορφώνει
Σε άνθρωπο.
Ενατένιση
Της αθανασίας
Τα δεμένα σου
Χέρια
Και
Εγώ
Πέτρα
Αιώνια.
Ακούω
Την αγάπη
Στο θρόισμα
Της πίκρας
Και
Σου χαμογελώ
Άπειρα χρόνια
Μετά!
Γεννήθηκες
Από της Σοφίας
Το αιώνιο
Σπέρμα
Για να είσαι
Η κόρη
Της Ζωής
Μ.Α.Φ.ΡΟΥ.
Το χέρι
Του Θεού
Σ άφησε
Στην αγκαλιά μου
Έκτοτε
Το μειδίαμα
Της χαράς
Φωτίζει
Την αγροικία Ρούσσου.
Το φως σου
Ούτε ο θάνατος
Σκοτείνιασε
Υπάρχει
Αντανάκλαση
Στην άλλη
Φραγκίσκα.
